Eens in de zoveel tijd vinden wij het leuk om een student die via Huisartsenhulp heeft gewerkt te interviewen. Deze keer is dat Faiza, zij studeert aan de UVA. Een korte periode heeft zij bij een huisartsenpraktijk ingevallen als doktersassistent. Zij deelt graag haar ervaring.
Wat is de reden dat je (destijds) hebt gekozen om bij Huisartsenhulp te werken:
Ik was altijd al op zoek naar een bijbaan waarbij ik ervaring kon opdoen in de medische wereld. In 2021 kwam ik erachter dat dit mogelijk is via Huisartsenhulp. Ik zat toen in mijn tweede bachelor geneeskunde. Ik heb hier destijds wat meer informatie over opgezocht en kwam erachter dat werken bij Huisartsenhulp ideaal zou zijn voor mij. Je kan namelijk zelf je beschikbaarheid invullen en zelf je uren indelen. Zo was dit makkelijk te combineren met mijn studie. Daarnaast leek het mij erg leuk om eens ervaring op te doen als doktersassistente.
Hoe ging het inwerken bij de huisartsenpraktijk? En hoe ervaarde je de begeleiding vanuit de praktijk en ons?
Voordat ik begon met werken, kreeg ik vanuit Huisartsenhulp inwerkdocumenten opgestuurd. Ik kreeg een handleiding over het systeem waarmee gewerkt werd. In de huisartsenpraktijk waar ik had gewerkt, werd er gewerkt met het Medicom systeem. Daarnaast kreeg ik een document met wat meer informatie over het werk zelf. Dit was erg fijn, omdat ik dan al kon zien wat er ongeveer van mij werd verwacht. Ook kreeg ik veel handige tips mee.
Ik werd ook een halve dag ingepland op de praktijk, om ingewerkt te worden. Hierbij kreeg ik eerst veel uitleg over het systeem. Daarna mocht ik bij een collega meekijken hoe het te werk gaat. Als laatste mocht ik zelf proberen. Het inwerken verliep erg soepel en ik kon altijd met vragen terecht bij collega’s. Ik heb ook veel kunnen leren tijdens het werk zelf.
De begeleiding vanuit de praktijk en Huisartsenhulp heb ik dus als erg prettig ervaren. Ik kreeg voldoende en duidelijke informatie en kon altijd terecht met vragen.
Wat heb jij geleerd van het werken als doktersassistent(e)?
Tijdens het werken als doktersassistente heb ik vooral geleerd om goed naar de patiënt te luisteren en gerichte vragen te stellen. Dit was erg belangrijk omdat je dan goed de urgentie kon bepalen en dan eventueel een afspraak kon inplannen. Ook krijg je te maken met veel verschillende casussen. Hier heb ik ook erg veel van geleerd, omdat je bij elke casus andere vragen moet stellen en bij elke casus past een ander advies.
Daarnaast heb ik geleerd om de patiënten adviezen mee te geven en gerust te stellen. Soms was dit moeilijk omdat de patiënt vaak een afspraak wou terwijl dit niet nodig was. Het was dan belangrijk om begrip te tonen en een goede uitleg te geven aan de patiënt.
Ook heb ik geleerd om de resultaten van testen door te geven aan de patiënten. Hierbij was het belangrijk dat je geen gebruik maakte van jargon en dat je de patiënt goed uitlegde wat het resultaat van de test inhoudt.
Wat vond/vind je het leukste aan het werk?
Het leukste aan het werk vond ik dat het erg veelzijdig was. Je krijgt steeds te maken met verschillende patiënten en verschillende casussen. Daarnaast ben je ook niet de hele dag hetzelfde aan het doen.
In de ochtend ben je vooral bezig met het opnemen van de telefoon, en tussendoor kun je wat casussen bespreken met de huisartsen. Dit was ook erg fijn, omdat je dan de casus met de huisarts kon bespreken wanneer je er niet helemaal uitkwam.
In de middag was je vooral bezig met de afspraken bij doktersassistenten, hierbij kreeg je verschillende dingen te doen. Je kon bijvoorbeeld injecties geven, bloeddruk meten, of urinestalen controleren.
Wat vond/vind je minder leuk aan het werk?
Ik vond het soms wat minder leuk wanneer het erg druk was en er patiënten waren die daar niet begripvol voor waren.
Ik kreeg tijdens drukke tijden soms te maken met gefrustreerde patiënten. Het was namelijk vaak zo dat ze voor een langere tijd in de wacht stonden aan de telefoon en dat er uiteindelijk geen afspraak nodig was. Ook was het soms zo druk dat er geen afspraak meer ingepland kon worden op dezelfde dag. Daarnaast moest ik patiënten met coronasymptomen vaak vertellen dat ze eerst een test moesten laten doen, voordat ze op afspraak kunnen komen.
Voor de patiënten was dit soms erg frustrerend en dit zorgde dan voor irritatie aan de telefoon.
Toch heb ik hier wel van geleerd om hier wat beter mee te kunnen omgaan.
Hoe verliep het contact tussen jou en de andere collega’s (huisartsen, doktersassistenten, POH’s)?
Het contact verliep erg soepel. Ik kon altijd met vragen terecht bij mijn collega’s. Ook was het steeds mogelijk om casussen met de huisartsen te bespreken wanneer ik er niet helemaal uitkwam. Dit was ook erg fijn.
Het samenwerken met mijn collega’s was ook erg prettig. Je kreeg het gevoel dat je als een team werkt, omdat iedereen elkaar behulpzaam was tegenover elkaar.
Ook kreeg ik veel waardering van mijn collega’s. Ze waren erg blij met mijn inzet omdat er vaak een tekort is aan doktersassistentes.
Welke casus is jou het meeste bijgebleven? Kan jij hier iets over delen? Uiteraard zonder patiënten informatie
Tijdens het werk kreeg je te maken met veel verschillende casussen die veel uiteenliepen. De ene keer had je te maken met hoesten, de andere keer met hoofdpijn, dan met weer iets heel anders.
Toch was het erg belangrijk om bijvoorbeeld patiënten met hoest niet allemaal op dezelfde manier te behandelen. Bij de ene kan het namelijk om iets veel ernstiger gaan dan de ander.
Dit is daarom ook iets wat ik heb geleerd.
Er is namelijk een casus wat mij het meest is bijgebleven en dit ging ook over een casus met een patiënt met hoest. Als eerste denk je dat het om een normale casus gaat, dus dat je de patiënt gewoon moet geruststellen en dat de hoest wel over gaat. Maar in dit geval bleef de patiënt bellen met de vraag voor een afspraak. Uiteindelijk heb ik dit ook besproken met de huisarts en werd er alsnog geen afspraak gemaakt.
Toen de patiënt voor de derde keer belde, heb ik uiteindelijk toch een afspraak gemaakt. Uiteindelijk bleek het te gaan om een erge luchtweginfectie.
Door deze casus heb ik veel geleerd. Deze casus laat namelijk zien dat het soms toch moeilijk kan zijn om de urgentie te bepalen zonder de patiënt te zien. Daarom is het belangrijk om altijd goed te luisteren naar de patiënt en de nodige vragen te stellen.
Welke tip(s) zou jij meegeven aan een geneeskundestudent die start met het werk als doktersassistente?
Maak je niet te veel zorgen dat je nog niet alles weet. Je krijgt namelijk veel begeleiding. Ook kan je steeds de patiënt in de wacht zetten wanneer je iets even niet meer weet. Je kunt altijd terecht bij collega’s met je vragen. Ook kan je tussendoor casussen bespreken met de huisarts. Je kunt dit dan ook aangeven aan de patiënt, dat je het nog even gaat bespreken met de huisarts en dan nog terugbelt.
Daarnaast zou ik de inwerkdocumenten doornemen zodat je weet wat er ongeveer wordt verwacht. Verder zal je tijdens het werk veel kunnen leren!